Μια από τις γοητευτικότερες εμπειρίες που περικλείει ο χώρος του Kinsterna Hotel είναι η βιωματική γνωριμία με την ιστορία του. Η περιήγηση στους χώρους και τα επίπεδα του αρχοντικού μας φέρνει σε επαφή με υλικά κατάλοιπα αλλοτινών εποχών και ιστορίες που συγκινούν. Κάθε φορά που μοιραζόμαστε μαζί σας τα μικρά μυστικά του αρχοντικού, σας φανερώνουμε όλα εκείνα που κάνουν το κτίσμα αυτό μοναδικό, αλλά και ικανό να στεγάσει ξεχωριστές στιγμές και να γεννήσει νέες ιστορίες. Είναι οι αδιόρατες αμυχές του χρόνου, σε μια περιοχή με παρελθόν αιώνων, που μας εμπνέουν και που δημιουργούν την υποβλητική ατμόσφαιρα που μας καθηλώνει.
Εκεί που σήμερα τα βήματά μας συναντούν τους αμπελώνες του Kinsterna Hotel, στη σημερινή περιοχή “Αμπελάκια”, η ιστορία θέλει να έχουν κάνει την απόβαση για την κατάληψη στη Μονεμβάσια οι Βενετοί, το μακρινό 1689. Βαδίζοντας αντίστροφα στη γραμμή του χρόνου, βρίσκουμε την περιοχή που πλαισιώνει το αρχοντικό στα χέρια Οθωμανών, Ενετών, Βυζαντινών… μέχρι να φτάσουμε στον 6ο αιώνα π.Χ. και στους Δωριείς Αργείους, που φαίνεται πως ίδρυσαν την πόλη της Επιδαύρου Λιμηράς, η οποία εξελίχθηκε σε σημαντικό οικιστικό κέντρο των κλασικών χρόνων, 6χλμ βόρεια της Μονεμβασιάς.
Ο χώρος στον οποίο σήμερα σας υποδεχόμαστε και τον οποίο έχουμε διαμορφώσει διατηρώντας και αξιοποιώντας την ιστορία του, είναι πολύπαθος. Σεισμοί, πόλεμοι και πολιορκίες, επιδρομές των πειρατών δοκίμασαν, μα δε λύγισαν τον αξιοπρόσεκτο χαρακτήρα του. Αντίθετα: χάρισαν στο κτήμα μια φυσιογνωμία μοναδική, ένα πνεύμα κοσμοπολίτικο και ταυτόχρονα βαθιά λακωνικό.
Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που, ακόμα και σήμερα, μια απλή φαινομενικά εμπειρία- όπως το άνοιγμα ενός κρασιού δίπλα στη στέρνα του Kinsterna Hotel, μπορεί να συμπυκνώσει, σε μια στιγμή, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το παρελθόν: τη γνώση που χαιρόμαστε να μοιραζόμαστε μαζί σας κάθε στιγμή, αφηγούμενοι όσα έχουν προηγηθεί στον χώρο που σήμερα μας φιλοξενεί. Το παρόν: τις μοναδικές στιγμές χαλάρωσης και απόλαυσης που αγαπάμε να δημιουργούμε για εσάς. Και το μέλλον: όλα όσα έρχονται, ωριμάζουν και γεννιούνται σε χώρους όπως το Kinsterna Hotel- ευλογημένους από τον χρόνο.Το Kinsterna έχει δημιουργηθεί διατηρώντας τα κτίσματα και αξιοποιώντας τις εγκαταστάσεις ενός αρχοντικού με άκρως γοητευτικό παρελθόν. Σε μια από τις πιο ιστορικές τοποθεσίες της Ελλάδας, στη Μονεμβασιά, το πολυτελές boutique ξενοδοχείο έχει αναπτυχθεί στα “ίχνη” ενός πλούσια οχυρωμένου συγκροτήματος που φέρει όλη την ομορφιά και την περήφανη λιτότητα που χαρακτηρίζουν τη ντόπια αρχιτεκτονική- όπως αυτή διαμορφώθηκε από τις διαδοχικές κατακτήσεις και τις διαφορετικές πολιτισμικές επιδράσεις, αλλά και από την ίδια τη Φύση και το Τοπίο.
Στην εσωτερική αυλή μας δεσπόζει η μεγάλη στέρνα που δίνει το όνομά της στο αρχοντικό. Είκοσι κτιστές κολώνες την πλαισιώνουν, δημιουργώντας μας την ίδια ισχυρή εντύπωση κάθε φορά που διασχίζουμε την αυλή. Η λέξη «κινστέρνα» μοιάζει να μοιράζεται τη μοίρα του τόπου της Μονεμβασιάς, που η Ιστορία τον ήθελε κάθε φορά και σ’ άλλα χέρια. Έτσι και το όνομά μας είναι μια λέξη- αντιδάνειο. Προηγήθηκε η αρχαία ελληνική λέξη (κίστη). Στη συνέχεια, η μοίρα το θέλησε να ενοποιηθεί με τη λατινική “sterna” (cisterna). Για να επαναπατριστεί, στο τέλος, και να πάρει τη μορφή που σήμερα αποτελεί το όνομά μας. Να γίνει η ελληνική/ βυζαντινή “κινστέρνα”.
Τους τόπους που αποτέλεσαν “πέρασμα” πολλών διαφορετικών πολιτισμών- ακόμα και μέσω της κατάκτησης- τους χαρακτηρίζουν δύο πράγματα. Η ιδιαίτερη αύρα που υφαίνουν οι αντιθέσεις και οι ομοιότητες της κουλτούρας, και μια αισθητική γεμάτη ετερόκλητα στοιχεία, που με τρόπο σχεδόν παράδοξο καταλήγουν απόλυτα ταιριαστά. Και τα δύο αυτά στοιχεία είναι πανταχού παρόντα στο Kinsterna. Για να το διαπιστώσουμε, αρκεί να βαδίσουμε στα μονοπάτια του αρχοντικού και να παρατηρήσουμε τα κτίσματα που μας περιβάλλουν. Τα οθωμανικά χαρακτηριστικά των κτιρίων, όπως οι πολεμίστρες και τα μεγάλα τζάκια με τις καμινάδες συνυπάρχουν αρμονικά με βυζαντινά και ενετικά στοιχεία, όπως η εξωτερική όψη της τεχνοτροπίας των τοίχων με τα κεραμίδια. Το πλούσιο, πολύπλοκο παρελθόν του αρχοντικού αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο σε κάθε βήμα της περιπλάνησης.
Σε πόσα μέρη άλλωστε συναντάς ένα παλαιό ελαιοτρίβείο- ή έναν κρυφό αποθηκευτικό χώρο κάτω από το πάτωμα μιας σουίτας; Το αρχοντικό ήρθε στην κυριότητα του ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση του 1821. Έως τότε, ιδιοκτήτης του ήταν ο Ιμπραήμ Μπέης. Το 1870 το κτήμα αγοράστηκε από την οικογένεια Καπιτσίνη, στην οποία ανήκε και η τελευταία του κάτοικος. Πρόκειται για τη Λίνα Καπιτσίνη, την τελευταία «αρχόντισσα» της Μονεμβασιάς, η οποία διέμενε σε ένα τμήμα του συγκροτήματος μέχρι τη δεκαετία του ’70. Μετά το 1980 το συγκρότημα άρχισε να εγκαταλείπεται από τους ανθρώπους και να ανακαταλαμβάνεται από τη Φύση. Σε αυτή την κατάσταση ακροβασίας μεταξύ φυσικής φθοράς και ιστορικής αφθαρσίας, αγοράστηκε από τους σημερινούς ιδιοκτήτες του.
Το 2006 αποτελεί χρονολογία επανεκκίνησης, αφού τότε ξεκίνησε η πορεία που θα έφερνε ξανά το αρχοντικό στο φως. Μια ομάδα ταλαντούχων αρχιτεκτόνων, μηχανικών και σχεδιαστών ανέλαβε την απαιτητική και συνάμα γοητευτική αποστολή αποκατάστασής του. Με την επίβλεψη της αρμόδιας Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους, η ομάδα επεδίωξε την ανάδειξη του χθες, σε μια μορφή ικανή να υπηρετήσει το σήμερα. Πολλοί τεχνίτες της περιοχής, που χρωστούν τις γνώσεις τους σε όσα διασώθηκαν από γενιά σε γενιά, συνέβαλαν στο επίτευγμα της αναγέννησης του αρχοντικού ως ένα boutique ξενοδοχείο το 2010.
Κυπαρίσσια, καλάμια, μαυρόπλακες, χειροποίητα κεραμίδια από το Γεράκι, παλαιά μάρμαρα Πεντέλης, σιδερένιες πόρτες χειροποίητες στο καμίνι, παλαιά φανάρια και άλλα αντικείμενα “ταξιδεμένα” στον χώρο και τον χρόνο συναντώνται και συνυπάρχουν σε ένα πολύχρωμο υφαντό. Κατά την περιήγηση μας στο αρχοντικό και το κτήμα, εύκολα εντοπίζουμε πολλά χαρακτηριστικά από την αρχική κατασκευή και το σχεδιασμό του, τα οποία έχουν αναδειχθεί ώστε να παραμείνουν ορατά. Από τους βυζαντινούς θόλους και τον εσωτερικό αγωγό νερού μέχρι τη χειροποίητη δαντέλα στα δωμάτια και τα διατηρητέα τζάκια, κάθε δωμάτιο έχει τη δική του, μοναδική ιστορία να πει.
